Beschouwingen van Pol De Grave bij de
Klasreünie (lichting 1976)
Vertellen:
-
Ik wil
jullie eerst een tweet sturen
#Geluk: Met levensgezellin Gert 28 jaar samen;
zoon van 27 heeft een relatie. Worden grootouders(juli).
-
We zijn
betrokken door mekaar te willen terug zien; het verheugt mij! Het is een mooi moment! De geur van het gebouw maakt terug diepe
indruk en het is een goed idee van Jean om hier onze reünie te houden; het is
een soort van reen –act-ment …het museum van Passendale leent legeruniformen
uit om zich beter in de situatie WO I in te leven…zo ook ons bezoek brengt ons
terug in de tijd
-
1976 is
lang geleden (zowat 39 jaar) en we hebben allen een eigen parcours achter de
rug. De feiten van toen zijn blijven bestaan elk in ons geheugen maar zijn
een eigen leven gaan leiden vandaar het
verhaal dat ik wil brengen streeft naar
een objectiviteit maar is doorspekt van mijn eigen subjectief beleven, maar het zal geen
verassende wending aannemen. Na de vraag van Philippe zag ik het eigenlijk niet
zitten maar toch heb ik iets op papier gezet die hopelijk door jullie kan gesmaakt
worden.
-
Ik vraag
jullie wat inlevingsvermogen (empathie) voor een verhaal van een oud leerling
die reflecteert over een klasreünie…
Nu neem ik mijn voorbereiding
en Lees ik:
“Staat Minerva (de
Godin van de wijsheid) met haar borstbeeld -boven de ingang van het
atheneum- nog garant voor onze opgedane kennis?”
“Is alle wijsheid zoek bij het opstijgen van de uil
van Minerva in de avondschemering?”
“Is alle wijsheid hiermee verdwenen?”
Zwaar filosofische
vraag…
Menig onder ons is
enige filosofie bij gebracht ; waarbij men het had over de dialectiek van de wijsgeer Hegel; u weet wel de
dialectiek van de “these, antithese en synthese” en die later door Marx zal
overgenomen worden in zijn dialectische materialisme...wil ik mij stukje
ordenen volgens die principes van de dialectiek waarbij de These
is: de opgedane kennis tijdens ons verblijf
hier op het Atheneum en met als Anti-these:
deze kennis getoetst aan het leven; de universiteit van het leven en dan de synthese: de wisselwerking tussen de
kennis en het leven.
These over de Kennis tijdens ons verblijf op het Atheneum
Aan de hand van de rangschikking op het rapport over
de jaren heen wil ik een aantal beschouwingen geven over door ons gespendeerde
tijd op het Koninklijk Atheneum te Oostende, tijdens de SCHOOLJAREN 1972 – 1976
van de verschillen vakken in de richtingen latijn wiskunde / latijn
wetenschappen/ latijn Grieks…
Door een denkbeeldige dialoog tussen Minerva en Leo,
overlopen we die periode…
Aan de ingang van het Atheneum ontspint zich een diep
filosofisch gesprek tussen Minerva en Leo (Leopold: Pol dus, is een archetype
van mijnzelf een doorsnee scholier van dienst- een alter ego van een modale
leerling uit de jaren ’70.
Minerva: Gij daar, wat kom jij hier doen?
Leo:
ikke, wijsheid opdoen...
Minerva: Maar allez zijt gij al niet slim genoeg
Leo:
Belange niet!
Minerva: Hoe zo, belange niet; wat denk je wel dat wijsheid zo maar te koop
is...
Leo:
Te koop was het maar waar; ik heb nog een goed gevulde spaarpot.
Minerva: Met rostjes je slimheid kopen.
Leo:
En vele kleintjes maken een groot bedrag
Minerva: Zou jij een corrupte ezel of een geldzuchtige vlegel willen zijn...
Als je hier binnen
komt verwachten we van je een geestelijke en materiele integriteit en kom je zo
tot wijsheid...
Leo:
Heeft wijsheid dan geen prijs...
Minerva: Zeker niet een prijs dat je in geld kunt uitdrukken
Leo:
In wat dan wel ?
Minerva: Wijsheid geeft je een Geweten
een richting waardoor
je door het leven kunt gaan,
en geld is bijkomstig
maar toch een handig middel...
Leo:
“Bijkomstig” ik weet het nog niet zo! Waarom moet ik je geloven dat Wijsheid je
een Geweten schopt...
Minerva: Ne mens is vrij in gedachten en je hoeft helemaal niet iets
geloven....
Leo:
En de kennis dan? ik weet veel maar geloof er niets van.
Minerva: Ga je stroef doen...we vragen je kennis op te doen en niets meer.
Leo:
Ik heb mijn eindrapport gekregen in 1976 en mijn kennis werd gekwantificeerd in
cijfers...
Minerva: Op het rapport stond er Koninklijk atheneum
Leo:
Wie had er ooit gedacht dat in de benaming van de school “Koninklijk” ; het
koninklijke zo’n onderwerp van maatschappelijke discussie zou worden.
Nooit ligt het
koningshuis zo onder vuur als vandaag.
De drang naar een
barst in België is als een tsunami die op ons afkomt...
Tiens is De Grave een
royalist geworden ?
Minerva: Terug naar de rangschikking op het rapport heel bovenaan stond
Godsdienst/Zedenleer
Leo:
De te geëngageerde leerkrachten godsdienst voor het katholiek onderwijs- die al
dan niet het geloof min of meer verloren hadden trof men aan in ons Atheneum...
Pol De Grave had er elle lange discussies mee in het beruchte/befaamde café
“Folk &Bleus”. Ik herinner mij in het bijzonder deze over de rol van de
klassenstrijd waarbij de ”ware” partij het voortouw zou nemen in een
maatschappelijke omwenteling... het engagement was mooi; de maatschappelijke
omwenteling laat nog op zich wachten
Minerva: En je punten van Opvoeding
Leo:
Waren we heilig? Neen maar het had stijl! Ik herinner mij niet dat ik ooit veel
punten hierop ben kwijtgespeeld. Ik was eigenlijk een “brave” leerling en ook
de klasgroep waartoe ik behoorde...
Goorissens van
Nederlands wist toch te zeggen in zijn dichtvorm Pol De
Grave, nu is hij brave…
Minerva: En heb je er je Latijn niet bij verloren?
Leo:
leraar Pintelon had er schijnbaar plezier in omde al dan niet “gekuiste”
versies en zeker niet het kerk latijn aan ons over te brengen
Minerva: Had hij het over Sapfische
liefde?
Leo:
Jawel en we breiden er wel zelf iets aan in de vertalingen, (althans in de
gedachten); rond de thema’s liefde, vrouwen, poëzie...
Minerva: Niet iedereen kreeg Grieks
soms was het slechts een inleiding
Leo:
Leraar Lanssens was een Korintische zuil op zich; stijf en weerhouden
Minerva: En Nederlands
Leo:
Leraar Casteur had bepaalde voorkeuren; hij droeg zijn hoed als een sombrero en
doorheen zijn dikke bril kon men niet weten wie hij nu juist aankeek.
Herinner u de kikvors
en vogel perspectieven bij zijn
esthetische beschouwingen
Soms sprak hij De
Grave aan over zijn Spa Balmoral met uitzicht op het huis van Niveze waar de De
Graves hadden verbleven (Pol had er zijn 1ste en 6de
leerjaar aan Koninklijk Atheneum van Spa gedaan...)
Je hoort het soms nog
aan zijn tongval...
Minerva: Engels en Frans
tweede en derde taal
Leo: Speeches van Winston Churchill op plaat om
gespierde uitdrukkingen en de spirit van de taal te vatten...was mij dat een
gedoe.
Soms denk ik daar nog aan en doe beroep op
Churchills gezegden. Laatst was in het justitiepaleis van Brussel in een debat
– naast de stafhouder van de Franstalige balie en de eerste schepen van de Stad
Brussel om over de nieuwe gevangenis van
Haren te debatteren ; ik verdedigde het standpunt over alternatieve detentie in
kleinschalige huizen waarbij Churchill stelde:
Churchill
nabootsend Whisky en Havana sigaar in de hand
“
First we shape our buildings, then they shape us”.
Minerva: Of omgekeerd Frans en Engels
als tweede-en derde taal
Leo:
Is Voltaire bij de franse les de revue gepasseerd?
Minerva: Ik denk het wel!
Leo:
Het mag dan al heel erg postuum zijn, waarschijnlijk is de achttiende-eeuwse
verlichtingsfilosoof Voltaire een van de weinigen die zonder bijgedachten,
opportunisme of reserves hadden kunnen zeggen: Je suis Charlie. Zo verscheen hij vorige maand ook op affiches in
de straten van Parijs, waar zich, voor de krantenwinkels lange files vormden
van kandidaat-kopers van Charlie Hebdo. Tegelijkertijd werd de schrijver
Voltaire in de boekhandel van het ene moment op het andere een
bestsellerauteur. In de sector van de levensbeschouwing' kwam hij met stip op
nummer één “met zijn Traité sur Ia tolérance”, een tekst die dateert van 1763,
tweeëneenhalve eeuw geleden zonder dat er plaatjes in staan. In de algemene
bestsellerlijsten moest hij alleen de nieuwe roman Soumission van Michel
Houellebecq laten voorgaan - al evenmin een verrassing in deze context -waarna
uitgever Gallimard meteen een extra oplage van IO.OOO exemplaren liet drukken.
Minerva: Wat is er nu zo boeiend aan
Voltaire?
Leo:
De verdediging van de vrije
meningsuiting en van zijn gezegden: 'Ik
ben het grondig oneens met wat u zegt, maar ik zal tot de dood uw recht
verdedigen om het te zeggen' komt hier het best tot uiting.
De les frans was niet
alleen taal en woordenschat maar tevens ook de
cultuur…
Minerva: Vond je uwe weg naar de les Aardrijskunde?
Leo:
’T was met een lang gat dat we naar leraar Heneau gingen; zeker voor degenen
die begaan waren met de staatsgreep in Chili en der van langs kregen met de
nodige toespelingen.
Minerva: Maar de les Wiskunde was
toch abstract en objectief, hoop ik?
Leo:
Absoluut! tot we van leraar Bens –
leraar wiskunde- midden in het oplossen
van een integraaloplossing aan bord– zich plots omdraaide en we te horen
kregen dat de Mensenrechten in de Sovjet unie met de voeten worden getreden…en
de Stalinistische traditie van politieke processen waarbij geen enkel
mensenrecht telt- zeker nog niet voorbij
is… terreur, die tot voornaamste staatsinstelling wordt verheven…Ik kreeg
er de rillingen van over mijn rug.
De Oostendse Boekhandel
Corman was in volle expansie en enkelen onder ons hadden het “Goelag archipel”
van Solsjenitzyn al doorbladerd…
Minerva: Jullie konden bekomen in de les
Geschiedenis?
Leo:
Mevrouw Mertens was een verschijning en was niet wars van polemische debatten
over al dan niet historische feiten die steeds op het einde van de les
“letterlijk” werden afgerond met haar fameuze gezegde waarbij ze zich over haar
weelderige boezem wreef
“we zijn rond”.
Wij heteromannen
worden niet als macho geboren maar we worden het …Is het f-a-t-a-l-i-t-e-i-t ? (ik
kom daarop terug)!
Minerva: Van verschijning gesproken; was
de les Natuurkunde telkens geen “evenement” ?
Leo:
“U kunt mij bedriegen maar niet uzelf” wist
de slakken te zeggen tegen De Grave bij wanhopige spiekpoging…Ik zie hem nog
wrijven met zijn keunevel op een pvc-buisje
om statische elektriciteit op te wekken…
Minerva: …en Petry van Biologie
Leo:
Midden de les een schaftijd organiseren in het biologielokaal waarbij we
“allemalle uze stutten mee” hadden;
genoeg om onder handen genomen te worden door de studieprefect die
verscheen om de vijs aan te spannen…
Minerva: en “mazoetje” Hoevenagel van Scheikunde?
Leo:
tabel van Medeljev en redox reacties zijn we nog niet vergeten…er was actie bij
het ontsteken van de bunsenbranders en het opwarmen van de reageerkolfjes.
Spektakel verzekerd!
Minerva: Voor Lichamelijke Opvoeding
geldt toch “Mens sana in corpore sano” "Een gezonde geest in een gezond
lichaam".
Leo:
Bij schoon weer: Voetballen op het strand en bij regen: Volley in het
sportcentrum….
Minerva: een aantal onder jullie hadden Facultatief
Duits
Leo:
Ja, mijn Duits is van pas gekomen bij de projecten van Herinneringseducatie in
het Atheneum van Klemis met wijlen Paul Baron Halter voorzitter van Auschwitz
stichting, Olivier Paasch minister van
Onderwijs van de Duitalige Gemeenschap en de minister President Karl-Heinz Lambertz
Ook hier op het
Atheneum is WO II herdacht met de namen van de gestorven Joodse leerlingen bij
te beitelen in de herdenkingsplaat aan
de ingang…
Kennis, wijsheid, cultuur zijn begrippen waarover bibliotheken zijn vol
geschreven; de verstandsvraag is wat hebben we ervan over gehouden? En dit
wordt misschien beantwoord in de
Antithese: deze kennis (opgedaan op het atheneum) getoetst aan het leven; de universiteit van het
leven. We focussen nu op het Leven
in plaats van de kennis…
Wat is er nu het
meest merkwaardige in het leven (ik herhaal en benadruk- het leven) van een
oud-leerling van het Atheneum: zijn seksuele identiteitsvorming. Hierin speelt
de lengte van zijn fluit pardon penis natuurlijk een rol…”Fluit” is waarde
geladen en verraad de fallocratie van dit woordgebruik; ligt hierin geen het
haantjes gedrag, geen pik op poten-zijn verborgen…
Kortom, een
fallocraat bekommert zich over de lengte van zijn penis en de wetenschap is hem
tegemoet gekomen….
Mag ik jullie aan
herinneren aan het memorabel en alom besproken groot onderzoek rond de penis: Meer
dan 50.000 mensen vulden een enquête in. De Vlaming haalde dus massaal zijn lat
pardon penis boven. Ook de Vlaamse dames werden betrokken, van hen wilde we
weten hoe groot zij de Vlaamse penis inschatten en of ze tevreden zijn met de
penislengte van hun huidige of laatste partner.
Uit de enquête leren
we dat mannen een penis in erectie opmeten van gemiddeld 15,4 centimeter. Dames
schatten de lengte van de penis ongeveer een centimeter kleiner in, 14,5
centimeter. Het zijn de dames die het bij het rechte eind hebben. Bij de mannen
speelt het ego mee, zij doen er een centimetertje bij.
Zie je de vrouwen
mekaar al bevragen: “Hoe lang”
Ja maar “Hoe lang” is
het chineesrestaurant van op den hoek…en de homo’s en transgenders wat denken
die ervan; we gaan het niet moeilijker maken dan het is…
Serieus nu; Uit de
enquête blijkt dat de toevoeging van die extra centimeter trouwens absoluut
niet nodig is, want uit de tevredenheidsvraag leren we dat 89% van de vrouwen
tevreden is met de lengte van de penis van hun huidige of laatste partner. Bij
de mannen is 83% blij met de omvang van hun penis.
We onthouden dat de
Vlaamse man bijzonder goed scoort, aangezien 89% van de dames tevreden is met
de penislengte van haar partner.
Bij menig oud-leerling
is deze kwestie niet onberoerd gebleven…
”La vie est belle; chic et pas
cher ”om Arno te parafraseren.
Als afsluiter de synthese:
De wisselwerking
tussen de kennis en het leven .
De opleiding aan het
Atheneum heeft ons geformatteerd (de
kennis) om te worden wat we zijn geworden…(het leven). Het heeft ons letterlijk en figuurlijk een
bagage meegegeven…en die tot vandaag nog nazindert.
Het gaat jullie goed
en dank u voor aandacht. Het was mij een plezier!
Pol De Grave,
Oostende 20 maart 2015
.jpg)
.jpg)
