Wednesday, September 30, 2015

Patrice Emery Lumumba (1925-1961) Toespraak bij de onafhankelijkheidsfeesten van Congo, Leopoldville (nu Kinshasa) 30 juni 1960




Patrice Emery  Lumumba (1925-1961)
Toespraak bij de onafhankelijkheidsfeesten van Congo, Leopoldville (nu Kinshasa) 30 juni 1960


De eerste minister Patrice Lumumba neemt na president Kasa-Vubu het woord, alhoewel dit niet voorzien was volgens het protocol. Zijn redevoering is – zoals  die van Boudewijn – een goed voorbeeld van standplaatsgebondenheid.





Filmfragment (1):

Mannen en vrouwen van Congo, Medestrijders van de onafhankelijkheid, vandaag de overwinnaars, ik groet U uit naam van de Congolese regering. Aan u allen, vrienden, die zonder ophouden aan onze zijde hebt gestreden
Wij hebben spot moeten ondergaan, beledigingen, slaag, ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds omdat we negers waren [...] Wij hebben moeten ervaren dat dat de wet nooit gelijk was, naargelang je blank of zwart was [...]. Wie zal tenslotte de terechtstellingen vergeten [...], de cellen waar ze diegenen (brutaal) ingooiden die niet meer bereid waren zich te onderwerpen aan een rechtssysteem van onderdrukking en uitbuiting?




Hieronder volgt de volledige Franse tekst (2) van de toespraak met vertaling. 
De vetgedrukte woorden komen uit het filmfragment.




Mannen en vrouwen van Congo,
 


Medestrijders van de onafhankelijkheid, vandaag de overwinnaars,



Ik groet U in naam van de Congolese regering.



Aan u allen, vrienden, die zonder ophouden aan onze zijde hebt gestreden, vraag ik van deze 30ste juni 1960 een beroemde datum te maken, (een datum) die u onuitwisbaar gegrift in uw harten zal bewaren, een datum waarvan u met fierheid de betekenis aan uw kinderen zult leren, opdat zij op hun beurt aan hun zonen en kleinzonen de roemrijke  geschiedenis van onze strijd voor de vrijheid zouden doen kennen.



Want van deze onafhankelijkheid van Congo, - ook al wordt ze vandaag afgekondigd in goede verstandhouding met België, bevriend land met wie we op voet van gelijkheid onderhandelen,- toch kan geen enkele Congolees, die naam waardig, vergeten dat ze werd bekomen door een strijd (applaus), een strijd van elke dag, een hevige en idealistische strijd, een strijd waarin wij onze krachten, onze bezittingen, ons lijden, ons bloed, niet hebben ontzien.


Deze strijd die tranen, vuur en bloed heeft gekost, wij zijn er in het diepste van ons hart erg fier op, want het was een edele en rechtvaardige strijd, een strijd die onmisbaar was om een einde te maken aan de vernederende slavernij die ons met geweld werd opgelegd.



Wat ons lot is geweest gedurende 80 jaar koloniaal bewind, onze wonden zijn nog te vers en te pijnlijk opdat wij ze uit ons geheugen zouden kunnen wissen.   Wij hebben afmattende arbeid gekend, tegen een loon dat ons niet toeliet onze honger te stillen, ons goed te kleden of fatsoenlijk te huisvesten, onze kinderen op te voeden als kostbare wezens.





Wij hebben spot moeten ondergaan, beledigingen, slaag, ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds omdat we negers waren. Wie zal vergeten dat men bij een zwarte altijd 'tu' gebruikte, zeker niet zoals bij een vriend, maar wel omdat het eerbare 'vous' alleen maar voor blanken was voorbehouden?



Wij hebben het meegemaakt dat onze gronden geplunderd werden in naam van zogezegde wetteksten, die niets anders deden dan het recht van de sterkste erkennen.



Wij hebben moeten ervaren dat dat de wet nooit gelijk was, naargelang je blank of zwart was, inschikkelijk voor de enen, wreed en onmenselijk voor de anderen.



Wij hebben het leed van de uitgewezen ter wille van politieke of godsdienstige overtuigingen gekend; uitgewezen uit hun eigen vaderland, was hun vertrek zelfs erger dan hun dood.


Wij hebben het meegemaakt dat in de steden schitterende huizen stonden voor de blanken en bouwvallige hutten voor de zwarten, dat een neger niet toegelaten was noch in bioscopen of restaurants, noch in de winkels van de Europeanen: dat een zwarte reisde in het ruim van een boot, aan de voeten van de blanke in zijn luxekajuit.


Wie zal tenslotte de terechtstellingen vergeten (waardoor zoveel van onze broeders zijn omgekomen), de cellen waar ze diegenen (brutaal) ingooiden die niet meer bereid waren zich te onderwerpen aan een rechtssysteem van onderdrukking en uitbuiting? (applaus)



Aan dit alles, mijn broeders, hebben wij heel diep geleden.



Maar wij, die door de stemming van uw verkozen vertegenwoordigers werden aangesteld om ons dierbaar land te leiden, wij die in lichaam en ziel geleden hebben aan de koloniale onderdrukking, wij zeggen U heel luid, dat alles is voortaan voorbij.



De republiek Congo is uitgeroepen, en ons dierbaar land is nu in de handen van zijn eigen kinderen.



Samen, mijn broeders, mijn zusters, gaan wij een nieuwe strijd beginnen, een edele strijd die ons land zal leiden naar vrede, welvaart en grootheid.



Samen zullen wij de sociale rechtvaardigheid opbouwen en er voor zorgen dat iedereen de juiste vergoeding voor zijn werk ontvangt (applaus).



Wij zullen aan de wereld tonen waartoe de zwarte mens in staat is wanneer hij in vrijheid werkt, en wij zullen van Congo het centrum van de uitstraling van gans Afrika maken.



Wij gaan erover waken dat de gronden van ons vaderland werkelijk ten goede zullen komen aan zijn kinderen. Wij gaan alle vroegere wetten herzien en er nieuwe maken, (wetten) die rechtvaardig en edel zullen zijn.



Wij zullen een einde maken aan de onderdrukking van vrijheid van denken en er zorg voor dragen dat alle burgers ten volle zullen genieten van de fundamentele vrijheden, die voorzien zijn in de verklaring van de rechten van de mens (applaus).



Wij zullen daadwerkelijk iedere discriminatie opheffen en aan iedereen zijn rechtvaardigde plaats geven, (een plaats) die hem zijn menselijke waardigheid, zijn arbeid en zijn toewijding aan het land zal bezorgen.




Wij zullen niet de vrede van geweren en bajonetten laten regeren, maar de vrede van de harten en van de goede wil (applaus).




En voor dit alles, waarde landgenoten, wees er zeker van dat wij niet alleen op onze enorme kracht en onze immense rijkdommen kunnen rekenen.  Maar ook op de hulp van talrijke buitenlandse landen waarvan wij de medewerking zullen aanvaarden, als zij loyaal zal zijn en als die ons niet gelijk welke politiek zal proberen op te leggen. (applaus)



Op dit vlak, is België - dat eindelijk de zin van de geschiedenis begrepen heeft en niet geprobeerd heeft zich te verzetten tegen onze onafhankelijkheid - klaar om ons zijn hulp en vriendschap aan te bieden, en een verdrag in deze zin zal getekend worden tussen onze twee gelijkwaardige en onafhankelijke landen. Ik ben er zeker van dat deze samenwerking voor beide landen voordelig zal zijn. Van onze kant , zullen wij met waakzaamheid de vrijwillige verbintenissen respecteren.




Zo zal het nieuwe Congo, onze dierbare republiek die mijn regering tot stand zal brengen, zowel naar binnen als buiten, een rijk, vrij en welvarend land zijn.  Maar opdat wij zonder vertraging dat doel zouden bereiken, vraag ik u allen, wetgevers en Congolese burgers, mij met heel uw krachten te helpen.



Ik vraag u allen de stammentwisten te vergeten, die ons uitputten en dreigen ons het misprijzen van het buitenland op de hals te halen. Ik vraag aan de parlementaire minderheid om mijn regering te helpen door een opbouwende oppositie en door strikt binnen de wettelijke en democratische perken te blijven



Ik vraag u allen voor geen enkel offer te wijken om het welslagen van onze grootse onderneming te verzekeren.



Ik vraag u tenslotte om onvoorwaardelijke het leven en de goederen van uw medeburgers en buitenlanders die in ons land gevestigd zijn, te eerbiedigen.  Indien het gedrag van deze buitenlanders te wensen over laat, zal onze justitie ze onmiddellijk verwijderen van het grondgebied van de republiek; indien daarentegen hun gedrag goed is, moeten wij hen gerust laten.  Want ook zij werken aan de welvaart van ons land.




De onafhankelijkheid van Congo betekent een beslissende stap in de bevrijding van het hele Afrikaanse continent (applaus).



Ziehier, Sire, excellenties, dames, heren, mijn waarde landgenoten, mijn rassenbroeders, mijn strijdmakkers, wat ik u heb willen zeggen in naam van de regering, op deze luisterrijke dag van onze volledige en soevereine onafhankelijkheid (applaus).



Onze sterke, nationale volksregering zal het heil van dit volk zijn.



Ik nodig alle Congolese burgers, mannen, vrouwen en kinderen uit om zich resoluut aan het werk te zetten om een voorspoedige nationale economie te creëren die onze economisch onafhankelijkheid zal inwijden.



Eer aan de strijders voor de nationale vrijheid.



Leve de onafhankelijkheid en de Afrikaanse eenheid!



Leve het onafhankelijke en soevereine Congo! (langdurig applaus)



Patrice Emery Lumumba,
eerste minister
TTIP actie te Gent 
Veslag van de actie tegen het TTIP Verdrag te Gent.

Sunday, May 3, 2015

Saturday, April 18, 2015

Thursday, April 2, 2015

Speech ter gelegenheid van kandidatuur als adjunct secretaris ACOD Onderwijs deren December 2014


Waarde kameraden, Beste Vrienden,

Ik stel mij kandidaat voor de functie van adjunct provinciaal secretaris van ACOD Oost Vlaanderen. Waarom vraag ik u om op mij te stemmen?

Er zijn drie  pijlers waarop mijn motivatie rust: Engagement,  Socialisme en Warmte.

-         Engagement:

Een adjunct is betrokken met zijn leden; voor en door de leden is de een vakbond gemaakt; het is geen 9 to 5 job waarbij werkuren van geen tel zijn, resultaat loont! Ik streef naar een doelmatige aanpak waarbij inzicht, planning en tevredenheid bij de leden; centraal staan. Als ik mij vast bijt in een materie laat ik het niet vlug los; meestal ga er gedreven tegenaan… 

-         Socialisme:

Opkomen voor de zwakkeren –een basiswaarde  van het socialisme-  wil ik hoog in mijn vaandel dragen…Op alle niveaus en in alle omstandigheden wil ik trouw blijven aan deze principes waarbij 1 mei juist de kracht aantoont van die boodschap en van die beweging.

-         Warmte:

Een vakbond heeft zijn rol te spelen in het behoud en de verdediging van een warme samenleving. Waar het om gaat verlies ik niet uit het oog; Doorheen de decreten, de wetten, de regelgeving, de afspraken streven we naar menselijkheid en warmte. Die weg is lang ; soms lijkt het een tunnel zonder einde  … maar het engagement heeft anders geen zin. Als men dit voorneemt,  is een dosis gezond verstand met beide voeten op de grond, belangrijk en zijn elementen als relativeringsvermogen en nuchtere kijk de basis voor het positief zijn.

Hoe zie ik mij  als adjunct secretaris functioneren:

-         Hulp bieden bij het zoeken naar een gepaste betrekking, ook voor tijdelijken en vast benoemden die een aanvulling van hun opdracht wensen of voor personeelsleden die tijdelijk met een andere opdracht belast wensen te worden.

-         Hulp en advies geven wanneer u problemen hebt met werkloosheidsuitkeringen, ontslag, pensioen, loopbaanonderbreking. Indien nodig maken we uw zaak aanhangig bij de Raad van State, Arbeidsrechtbank, Kamer van Beroep,…

-         Indien uw salaris foutief berekend werd, doen wij het nodige om een herziening bij het werkstation te bekomen.

-         Uw voorrangscategorie bepalen voor een tijdelijke aanstelling of vaste benoeming. Wanneer de reglementering ter zake niet werd gevolgd door de inrichtende macht komen wij tussenbeide.

-         Wij oefenen controle uit bij de toewijzing van opdrachten, vaste benoemingen, mutaties, toelatingen tot de proeftijd.

-         Wij helpen met de aanvraag van uw tijdelijke aanstelling of vaste benoeming (formulieren, berekenen van het aantal dagen).

-         Wij kiezen met u het meest geschikte verlofstelsel. Bovendien berekenen wij onmiddellijk de financiële weerslag ervan.

-         Wanneer u een beroep doet op de sociale dienst van uw inrichtende macht, helpen we bij het invullen van de nodige documenten en bezorgen persoonlijk het dossier op de sociale dienst.

Het takenpakket is breed en ik ben erop voor bereid:

Ik blijf niet langer stilstaan bij de rol van een adjunct in tal van formele (onderhandelings)organen, noch zijn bijdragen bij het tot stand komen voorontwerpen  van decreten of onderhandelingen van de vakbonden en inrichtende machten, noch de adviezen van de VLOR, noch de reaffectatie commissie of de kamer van beroep (tucht –evaluatie) met eventuele juridische gevolgen bij de Raad van State.

De adjunct secretaris heeft oog voor :

Statutair congres – Het Statutair Congres is het hoogste orgaan van ACOD Onderwijs en wordt om de vier jaar georganiseerd.  Het is samengesteld uit delegaties van de regio en de provincies.  Het Statutair Congres legt o.a. de algemene politiek van ACOD voor de  volgende congresperiode vast.

Vlaams comité– Tussen twee congressen in beslist het Vlaams Comité over belangrijke zaken, zoals de aanvaarding of afwijzing van een cao of de organisatie van acties. Ook hier zijn de regio en de provincies vertegenwoordigd.

Uitvoerend Bestuur – Het Uitvoerend Bestuur vergadert iedere maand en regelt de algemene werking van de sector. Het is samengesteld uit de leden van het Secretariaat en twee vertegenwoordigers van de regio en van iedere provincie; bovendien kunnen de regio en iedere provincie een jonge militant als waarnemer afvaardigen. Het Uitvoerend Bestuur voert de beslissingen uit van de congressen en de Vlaamse comités.

Secretariaat – Het Secretariaat is samengesteld uit de leden van het Algemeen Secretariaat , de regiosecretaris, de provinciaal secretarissen en de adjunct-provinciaal secretarissen. Tijdens de maandelijkse vergaderingen wordt de werking van de sector geregeld en worden de beslissingen van het Uitvoerend Bestuur geïmplementeerd.

Algemeen secretariaat – De dagelijkse leiding en coördinatie van de sector ligt bij de drie leden van het Algemeen Secretariaat: Hugo Deckers (voorzitter), Raf De Weerdt (algemeen secretaris) en Georges Achten (adjunct-algemeen secretaris). Ieder van hen heeft zijn specifieke bevoegdheden en verantwoordelijkheden.

Commissies – ACOD Onderwijs heeft zes permanente commissies die zich met een niveau of een aspect van het onderwijs bezighouden. De leden van deze commissie zijn gewone militanten, die door hun regio of provincie afgevaardigd worden. Iedere commissie heeft de opdracht om binnen haar domein de actualiteit op te volgen en het Uitvoerend Bestuur en het Secretariaat te informeren en adviseren. Naast deze zes permanente commissies worden ook – met dezelfde opdracht, maar voor een beperkte periode – adhoccommissies opgericht, bijvoorbeeld rond de HBO 5 problematiek of rond de werkdruk die voortvloeit uit de invoering van digitale communicatieplatformen.

Ik zelf ben voorzitter van de commissie Diversiteit waarin oa het M-decreet nog steeds op de agenda staat.

Ziezo een heel programma die ik wil afwerken indien je uw stem op mij wilt uitbrengen; waarvoor dank. 

Pol De Grave

EXPO ABBIE



Wednesday, April 1, 2015

Lokale vereniging VOC de koepel

Uitstap Volkssportroute Poperinge

Bij enkele vaste waarden staat de Volkssportroute te Pope- ringe met stip in de agenda genoteerd. Dit jaar mocht de organisatie toch enkele nieuwe deelnemers verwelkomen op 4 oktober. Met de nodige schnaps vertrokken de ge- gadigden in Koksijde richting het binnenland, nog enkele deelnemers werden tussentijds opgepikt in het ‘boerengat’ Roesbrugge. In de eerste stop, bij het station van Poperinge, konden we reeds volop genieten van de typische groepssfeer. Met een Picon op startten we het eerste spelletje: ringwerpen. Dit leek toch moeilijker dan sommige deelnemers hadden verwacht. De eerste punten werden gescoord…
Vanuit het centrum trokken we richting Sint-Jan ter Bie- zen, naar de Strooien Hen. Volgens de organisator, Swa, heeft dit niks met kippen, noch met hanen te maken. Een strooien hen is het drogen van het stro op een houten driepikkel. Maar dat lieten de deelnemers niet aan het hart komen… De kip smaakte overheerlijk en de spelletjes wer- den gespeeld. Bij het ‘mannetjesspel’ waren de vrouwen in het voordeel (volgens de mannen toch). De bedoeling was om zoveel mogelijk mannetjes omver te gooien. De tac- tiek: denk dat je man voor het spel staat. Er werd duchtig gemikt en gegooid…
Over de middag bleef het niet bij het ene spelletje. Net voor het dessert werd er overgaan naar het ping pong spel. Ook hier werden de tactieken duchtig uitgewisseld. Of je het balletje nu één of tweemaal moest laten kaatsen… Waar mik je naartoe… Hoe ver sta je van het spel… De punten werden gescoord, de sfeer werd alleen maar beter en de drank vloeide rijkelijk.
Na de middag trokken we richting Abeele. Met een streek- biertje achter de kiezen legde spelleider Swa uit hoe we moesten sjoelen en uilebollen in De Luttertap. Het principe is hetzelfde, zoveel mogelijk schijfjes of bollen in de gaatjes aan de overkant krijgen. Alle mogelijke tactieken worden uitgeprobeerd: zonder kijken, achterstevoren, onderste- boven, mikken of net niet… Met angstige blikken keken we naar boven. Aan het zonnige weer bleek een einde te komen...
Gelukkig konden we op de volgende locatie binnen spe- len, in de Nieuwe Appel te Watou. Nu begon de jaarlijkse strijd tussen de mannen en de vrouwen in de baanbolling. Na de heftige discussies over de regels, de punten en de kleur van bollen, begon het spel … Met het nodige rumoer en lawaai wonnen zowel de mannen als de vrouwen een spel. Het derde en laatste spel zetten beide ploegen hun beste spelers in. Van de zijkanten werden tactieken geroe- pen en complotten uitgedacht. Maar het waren uiteindelijk de vrouwen die het onderspit moesten delven. De mannen vierden hun overwinning bij een belegde boterham.
We waren nog niet uitgespeeld. Bij het vallen van de avond stond de krulbol en de liggende wip op het programma. Bij de krulbol was de nodige uitleg nodig… Of kwam het door de streekbiertjes en Picon dat menig man en vrouw de bol- len verkeerd hielden. Ook de liggende wip kende minder succes. Slechts enkele scoorden hier de zeldzame punten die het verschil maken. Scheidsrechter Bob die de gehele dag de punten nauwkeurig bijhield kwam op het einde van de avond met de puntenstand.
De uitslag werd geen verrassing, Pol won de volkssport- route voor de derde keer op rij. De tweede prijs ging naar Swa, die tijdens het uitstippelen van de tocht heeft geoe- fend. En de derde plaats, en eerste vrouw was Ylien. Ook enkele deelnemers werden in de bloementjes, lees streek- producten, gezet: de oudste en jongste deelnemer… We dankten de buschauffeur met een gepast cadeau.
Moe en tevreden stapten we allemaal terug op de bus om huiswaarts te keren. De plannen voor 2015 zijn al in de maak… Benieuwd welke spelletjes dan op het programma zullen staan.

Ylien Strubbe bestuurslid VOC de koepel - Westhoek

Monday, March 30, 2015

Beschouwingen van Pol De Grave bij de
Klasreünie (lichting 1976)
Vertellen:
-         Ik wil jullie eerst een tweet sturen
#Geluk: Met levensgezellin Gert 28 jaar samen; zoon van 27 heeft een relatie. Worden grootouders(juli).
-         We zijn betrokken door mekaar te willen terug zien; het verheugt mij! Het is een mooi moment! De geur van het gebouw maakt terug diepe indruk en het is een goed idee van Jean om hier onze reünie te houden; het is een soort van reen –act-ment …het museum van Passendale leent legeruniformen uit om zich beter in de situatie WO I in te leven…zo ook ons bezoek brengt ons terug in de tijd

-         1976 is lang geleden (zowat 39 jaar) en we hebben allen een eigen parcours achter de rug. De feiten van toen zijn blijven bestaan elk in ons geheugen maar zijn een  eigen leven gaan leiden vandaar het verhaal  dat ik wil brengen streeft naar een objectiviteit maar is doorspekt van mijn eigen  subjectief beleven, maar het zal geen verassende wending aannemen. Na de vraag van Philippe zag ik het eigenlijk niet zitten maar toch heb ik iets op papier gezet die hopelijk door jullie kan gesmaakt worden.


-         Ik vraag jullie wat inlevingsvermogen (empathie) voor een verhaal van een oud leerling die reflecteert over een klasreünie… 

Nu neem ik mijn voorbereiding en Lees ik:





“Staat Minerva (de Godin van de wijsheid) met haar borstbeeld -boven de ingang van het atheneum- nog garant voor onze opgedane kennis?”
“Is alle wijsheid zoek bij het opstijgen van de uil van Minerva in de avondschemering?”
“Is alle wijsheid hiermee verdwenen?”
Zwaar filosofische vraag…
Menig onder ons is enige filosofie bij gebracht ; waarbij men het had over de dialectiek van de wijsgeer Hegel; u weet wel de dialectiek van de “these, antithese en synthese” en die later door Marx zal overgenomen worden in zijn dialectische materialisme...wil ik mij stukje ordenen volgens die principes van de dialectiek waarbij de  These is: de opgedane kennis tijdens ons verblijf  hier op het Atheneum en met als Anti-these: deze kennis getoetst aan het leven; de universiteit van het leven en dan de synthese: de wisselwerking tussen de kennis en het leven.
These over de Kennis tijdens ons verblijf op het Atheneum
Aan de hand van de rangschikking op het rapport over de jaren heen wil ik een aantal beschouwingen geven over door ons gespendeerde tijd op het Koninklijk Atheneum te Oostende, tijdens de SCHOOLJAREN 1972 – 1976 van de verschillen vakken in de richtingen latijn wiskunde / latijn wetenschappen/ latijn Grieks…
Door een denkbeeldige dialoog tussen Minerva en Leo, overlopen we die periode…
Aan de ingang van het Atheneum ontspint zich een diep filosofisch gesprek tussen Minerva en Leo (Leopold: Pol dus, is een archetype van mijnzelf een doorsnee scholier van dienst- een alter ego van een modale leerling uit de jaren ’70.
Minerva: Gij daar, wat kom jij hier doen?
Leo: ikke, wijsheid opdoen...
Minerva: Maar allez zijt gij al niet slim genoeg
Leo: Belange niet!
Minerva: Hoe zo, belange niet; wat denk je wel dat wijsheid zo maar te koop is...
Leo: Te koop was het maar waar; ik heb nog een goed gevulde spaarpot.
Minerva: Met rostjes je slimheid kopen.
Leo: En vele kleintjes maken een groot bedrag
Minerva: Zou jij een corrupte ezel of een geldzuchtige vlegel willen zijn...
Als je hier binnen komt verwachten we van je een geestelijke en materiele integriteit en kom je zo tot wijsheid...
Leo: Heeft wijsheid dan geen prijs...
Minerva: Zeker niet een prijs dat je in geld kunt uitdrukken
Leo: In wat dan wel ?
Minerva: Wijsheid geeft je een Geweten
een richting waardoor je door het leven kunt gaan,
en geld is bijkomstig maar toch een handig middel...
Leo: “Bijkomstig” ik weet het nog niet zo! Waarom moet ik je geloven dat Wijsheid je een Geweten schopt...
Minerva: Ne mens is vrij in gedachten en je hoeft helemaal niet iets geloven....
Leo: En de kennis dan? ik weet veel maar geloof er niets van.
Minerva: Ga je stroef doen...we vragen je kennis op te doen en niets meer.
Leo: Ik heb mijn eindrapport gekregen in 1976 en mijn kennis werd gekwantificeerd in cijfers...
Minerva: Op het rapport stond er Koninklijk atheneum
Leo: Wie had er ooit gedacht dat in de benaming van de school “Koninklijk” ; het koninklijke zo’n onderwerp van maatschappelijke discussie zou worden.
Nooit ligt het koningshuis zo onder vuur als vandaag.
De drang naar een barst in België is als een tsunami die op ons afkomt...
Tiens is De Grave een royalist geworden ?

Minerva: Terug naar de rangschikking op het rapport heel bovenaan stond
Godsdienst/Zedenleer
Leo: De te geëngageerde leerkrachten godsdienst voor het katholiek onderwijs- die al dan niet het geloof min of meer verloren hadden trof men aan in ons Atheneum... Pol De Grave had er elle lange discussies mee in het beruchte/befaamde café “Folk &Bleus”. Ik herinner mij in het bijzonder deze over de rol van de klassenstrijd waarbij de ”ware” partij het voortouw zou nemen in een maatschappelijke omwenteling... het engagement was mooi; de maatschappelijke omwenteling laat nog op zich wachten
Minerva:  En je punten van Opvoeding
Leo: Waren we heilig? Neen maar het had stijl! Ik herinner mij niet dat ik ooit veel punten hierop ben kwijtgespeeld. Ik was eigenlijk een “brave” leerling en ook de klasgroep waartoe ik behoorde...
Goorissens van Nederlands wist toch te zeggen in zijn dichtvorm  Pol De Grave, nu is hij brave…
Minerva: En heb je er je Latijn niet bij verloren?
Leo: leraar Pintelon had er schijnbaar plezier in omde al dan niet “gekuiste” versies en zeker niet het kerk latijn aan ons over te brengen
Minerva:  Had hij het over Sapfische liefde?
Leo: Jawel en we breiden er wel zelf iets aan in de vertalingen, (althans in de gedachten); rond de thema’s liefde, vrouwen, poëzie...
Minerva:  Niet iedereen kreeg Grieks soms was het slechts een inleiding
Leo: Leraar Lanssens was een Korintische zuil op zich; stijf en weerhouden
Minerva:  En Nederlands
Leo: Leraar Casteur had bepaalde voorkeuren; hij droeg zijn hoed als een sombrero en doorheen zijn dikke bril kon men niet weten wie hij nu juist aankeek.
Herinner u de kikvors en vogel perspectieven bij zijn  esthetische beschouwingen
Soms sprak hij De Grave aan over zijn Spa Balmoral met uitzicht op het huis van Niveze waar de De Graves hadden verbleven (Pol had er zijn 1ste en 6de leerjaar aan Koninklijk Atheneum van Spa gedaan...)
Je hoort het soms nog aan zijn tongval...
Minerva:  Engels en Frans tweede en derde taal
Leo: Speeches van Winston Churchill op plaat om gespierde uitdrukkingen en de spirit van de taal te vatten...was mij dat een gedoe.
Soms denk ik daar nog aan en doe beroep op Churchills gezegden. Laatst was in het justitiepaleis van Brussel in een debat – naast de stafhouder van de Franstalige balie en de eerste schepen van de Stad Brussel om  over de nieuwe gevangenis van Haren te debatteren ; ik verdedigde het standpunt over alternatieve detentie in kleinschalige huizen waarbij Churchill stelde:
Churchill nabootsend Whisky en Havana sigaar in de hand
“ First we shape our buildings, then they shape us”.



Minerva:  Of omgekeerd Frans en Engels als tweede-en derde taal
Leo: Is Voltaire bij de franse les de revue gepasseerd?
Minerva: Ik denk het wel!
Leo: Het mag dan al heel erg postuum zijn, waarschijnlijk is de achttiende-eeuwse verlichtingsfilosoof Voltaire een van de weinigen die zonder bijgedachten, opportunisme of reserves hadden kunnen zeggen: Je suis Charlie. Zo verscheen hij vorige maand ook op affiches in de straten van Parijs, waar zich, voor de krantenwinkels lange files vormden van kandidaat-kopers van Charlie Hebdo. Tegelijkertijd werd de schrijver Voltaire in de boekhandel van het ene moment op het andere een bestsellerauteur. In de sector van de levensbeschouwing' kwam hij met stip op nummer één  “met zijn Traité sur Ia tolérance”, een tekst die dateert van 1763, tweeëneenhalve eeuw geleden zonder dat er plaatjes in staan. In de algemene bestsellerlijsten moest hij alleen de nieuwe roman Soumission van Michel Houellebecq laten voorgaan - al evenmin een verrassing in deze context -waarna uitgever Gallimard meteen een extra oplage van IO.OOO exemplaren liet drukken.
Minerva:  Wat is er nu zo boeiend aan Voltaire?
Leo: De verdediging van  de vrije meningsuiting en van zijn gezegden: 'Ik ben het grondig oneens met wat u zegt, maar ik zal tot de dood uw recht verdedigen om het te zeggen' komt hier het best tot uiting.
De les frans was niet alleen taal en woordenschat maar tevens ook de cultuur…
Minerva:  Vond je uwe weg naar de les Aardrijskunde?
Leo: ’T was met een lang gat dat we naar leraar Heneau gingen; zeker voor degenen die begaan waren met de staatsgreep in Chili en der van langs kregen met de nodige toespelingen.
Minerva:  Maar de les Wiskunde was toch abstract en objectief, hoop ik?
Leo: Absoluut!  tot we van leraar Bens – leraar wiskunde- midden in het oplossen  van een integraaloplossing aan bord– zich plots omdraaide en we te horen kregen dat de Mensenrechten in de Sovjet unie met de voeten worden getreden…en de Stalinistische traditie van politieke processen waarbij geen enkel mensenrecht telt-  zeker nog niet voorbij is… terreur, die tot voornaamste staatsinstelling wordt verheven…Ik kreeg er de rillingen van over mijn rug.
De Oostendse Boekhandel Corman was in volle expansie en enkelen onder ons hadden het “Goelag archipel” van  Solsjenitzyn al doorbladerd…
Minerva:  Jullie konden bekomen in de les Geschiedenis?
Leo: Mevrouw Mertens was een verschijning en was niet wars van polemische debatten over al dan niet historische feiten die steeds op het einde van de les “letterlijk” werden afgerond met haar fameuze gezegde waarbij ze zich over haar weelderige boezem wreef
“we zijn rond”.
Wij heteromannen worden niet als macho geboren maar we worden het …Is het f-a-t-a-l-i-t-e-i-t ? (ik kom daarop terug)!
Minerva:  Van verschijning gesproken; was de les Natuurkunde telkens geen “evenement” ?
Leo:  “U kunt mij bedriegen maar niet uzelf” wist de slakken te zeggen tegen De Grave bij wanhopige spiekpoging…Ik zie hem nog wrijven met zijn keunevel op een pvc-buisje om statische elektriciteit op te wekken…
Minerva:  …en Petry van Biologie
Leo: Midden de les een schaftijd organiseren in het biologielokaal waarbij we “allemalle uze stutten mee” hadden;  genoeg om onder handen genomen te worden door de studieprefect die verscheen om de vijs aan te spannen…
Minerva:  en “mazoetje” Hoevenagel van Scheikunde?
Leo: tabel van Medeljev en redox reacties zijn we nog niet vergeten…er was actie bij het ontsteken van de bunsenbranders en het opwarmen van de reageerkolfjes. Spektakel verzekerd!
Minerva: Voor Lichamelijke  Opvoeding geldt toch “Mens sana in corpore sano” "Een gezonde geest in een gezond lichaam".  
Leo: Bij schoon weer: Voetballen op het strand en bij regen: Volley in het sportcentrum….
Minerva:  een aantal onder jullie hadden Facultatief  Duits
Leo: Ja, mijn Duits is van pas gekomen bij de projecten van Herinneringseducatie in het Atheneum van Klemis met wijlen Paul Baron Halter voorzitter van Auschwitz stichting, Olivier Paasch minister  van Onderwijs van de Duitalige Gemeenschap en de minister President Karl-Heinz  Lambertz
Ook hier op het Atheneum is WO II herdacht met de namen van de gestorven Joodse leerlingen bij te beitelen  in de herdenkingsplaat aan de ingang…
Kennis, wijsheid, cultuur zijn begrippen waarover bibliotheken zijn vol geschreven; de verstandsvraag is wat hebben we ervan over gehouden? En dit wordt misschien beantwoord in de
Antithese: deze kennis (opgedaan op het atheneum) getoetst aan het leven; de universiteit van het leven. We focussen nu op het Leven in plaats van de kennis…
Wat is er nu het meest merkwaardige in het leven (ik herhaal en benadruk- het leven) van een oud-leerling van het Atheneum: zijn seksuele identiteitsvorming. Hierin speelt de lengte van zijn fluit pardon penis natuurlijk een rol…”Fluit” is waarde geladen en verraad de fallocratie van dit woordgebruik; ligt hierin geen het haantjes gedrag, geen pik op poten-zijn verborgen…
Kortom, een fallocraat bekommert zich over de lengte van zijn penis en de wetenschap is hem tegemoet gekomen…. 
Mag ik jullie aan herinneren aan het memorabel en alom besproken groot onderzoek rond de penis: Meer dan 50.000 mensen vulden een enquête in. De Vlaming haalde dus massaal zijn lat pardon penis boven. Ook de Vlaamse dames werden betrokken, van hen wilde we weten hoe groot zij de Vlaamse penis inschatten en of ze tevreden zijn met de penislengte van hun huidige of laatste partner.
Uit de enquête leren we dat mannen een penis in erectie opmeten van gemiddeld 15,4 centimeter. Dames schatten de lengte van de penis ongeveer een centimeter kleiner in, 14,5 centimeter. Het zijn de dames die het bij het rechte eind hebben. Bij de mannen speelt het ego mee, zij doen er een centimetertje bij.
Zie je de vrouwen mekaar al bevragen: “Hoe lang”
Ja maar “Hoe lang” is het chineesrestaurant van op den hoek…en de homo’s en transgenders wat denken die ervan; we gaan het niet moeilijker maken dan het is…
Serieus nu; Uit de enquête blijkt dat de toevoeging van die extra centimeter trouwens absoluut niet nodig is, want uit de tevredenheidsvraag leren we dat 89% van de vrouwen tevreden is met de lengte van de penis van hun huidige of laatste partner. Bij de mannen is 83% blij met de omvang van hun penis.
We onthouden dat de Vlaamse man bijzonder goed scoort, aangezien 89% van de dames tevreden is met de penislengte van haar partner.
Bij menig oud-leerling is deze kwestie niet onberoerd gebleven…
”La vie est belle; chic et pas cher ”om Arno te parafraseren.







Als afsluiter de synthese:
De wisselwerking tussen de kennis en het leven .
De opleiding aan het Atheneum heeft ons geformatteerd (de kennis) om te worden wat we zijn geworden…(het leven). Het heeft ons letterlijk en figuurlijk een bagage meegegeven…en die tot vandaag nog nazindert.
Het gaat jullie goed en dank u voor aandacht. Het was mij een plezier!


Pol De Grave, Oostende 20 maart 2015